in987-De-moed-om-te-bloeien-in-de-as

▼

In april was Koningsdag, met oranje vloedgolven, net voorbij. De boog van de driekleurige vlag, gespannen in de wind, verbergt de diepste levensfilosofie van het land. De rood-wit-blauwe kleuren van de nationale vlag zijn niet alleen een voetnoot voor moed, maar vallen ook samen met de wijsheid van het Nederlandse volk in het spelen van spelletjes met het land – net zoals ze de kunst van het overleven interpreteren met de tulpenasbak. Dit speciale keramische gebruiksvoorwerp vormt de houder voor as in de vorm van een tulpenknop. Wanneer de as erin valt, is het als voedingsstoffen die de bollen voeden, en voltooit het ritueel van vernietiging en wedergeboorte op het patroon van de nationale vlag, weerspiegeld op het metalen chassis. Nederlanders zeggen vaak: “De diepste wortels liggen altijd in vulkanische as.” Vierhonderd jaar geleden herrezen ze uit de as van de Spaanse overheersing, gebruikten windmolens om het zeewater af te voeren en plantten bloemen die de wereld veranderden op zout-alkaligrond. Tegenwoordig is deze asbak een metafoor geworden voor het moderne leven: elke keer dat de as wordt afgeschud, is het een verzachting van het verleden. De frustraties die idealen hebben verbrand en de moeilijkheden die overtuigingen hebben aangetast, zullen uiteindelijk in de rood-wit-blauwe achtergrond tot voedingsstoffen verzinken. Net als de oude grachtenpanden in Amsterdam, die branden en oorlogen hebben meegemaakt, zijn er tussen de verkoolde balken nieuwe tulpenramen verschenen. Wanneer de driekleurige vlag wappert in de koele bries van april, zien we de moed van een natie om as als vruchtbare grond te beschouwen. Is het leven niet hetzelfde? Een waarlijk volhardend leven weet de voorbode van wedergeboorte te begraven in de brandende pijn, wachtend op de dag dat takken uit de as zullen oprijzen en bloeien met een licht dat schittert, nog schitterender dan de vlammen.

In April, the Netherlands, the King’s Day with orange tides just passed. The arc of the tricolor flag stretched in the wind hides the country’s deepest philosophy of life. The red, white and blue colors of the national flag are not only a footnote to courage, but also coincide with the wisdom of the Dutch people in playing games with the land – just as they interpret the art of survival with the tulip ashtray. This special ceramic utensil shapes the container for holding ash into the shape of a tulip bud. When the ashes fall into it, they are like nutrients that nourish the bulbs, completing the ritual of destruction and rebirth on the pattern of the national flag reflected on the metal chassis. The Dutch often say: “The deepest roots are always in volcanic ash.” Four hundred years ago, they stood up from the ashes of Spanish rule, used windmills to drain the sea water, and planted flowers that changed the world on saline-alkali land. Today, this ashtray has become a metaphor for modern life: every time the ashes are shaken off, it is a tempering of the past. Those frustrations that have burned ideals and the difficulties that have infected beliefs will eventually settle into nutrients in the red, white and blue background. Just like the old houses by the canals in Amsterdam, which have experienced fires and wars, new tulip windows have appeared between the charred beams. When the tricolor flag flutters in the cool breeze of April, we see the courage of a nation to regard ashes as fertile soil. Isn’t life the same? A truly tenacious life knows how to bury the foreshadowing of rebirth in the burning pain, waiting for the day when branches will emerge from the ashes and bloom with a light more dazzling than the flames.