in994-Rode-witte-en-blauwe-vlam-Zie-het-Nirvana-van-het-Leven-vanuit-de-Tulpenasbak

▼

Onder de weerspiegeling van de Nederlandse driekleur is de nationale geest van rood als enthousiasme, wit als zuiverheid en blauw als vasthoudendheid van generatie op generatie doorgegeven. Tussen de tulpen die in april volop bloeien, vertelt een uniek cultureel symbool – een tulpvormige metalen asbak – op stille wijze een diepe levensfilosofie. Deze asbak gebruikt bloeiende tulpen als container, en het holle deel van het hart van de bloem bevat de verbrande as. Wie naar deze “stalen tulp” kijkt, zal ontdekken dat hij niet alleen de as na verbranding opneemt, maar ook de onuitgedoofde vonken vasthoudt. Net zoals de Nederlanders het terugwinnen van land op zee begrijpen: het zout-alkali-achtige land, geërodeerd door zeewater, is na generaties van transformatie door het verbranden van gras en het verzamelen van kunstmest eindelijk vruchtbare grond geworden voor de teelt van de mooiste tulpen ter wereld. As is niet het einde, maar de voedingsbodem voor wedergeboorte. De oude ambachtslieden aan de gracht in Amsterdam zeggen vaak: “Elke keer dat je de as afschudt, bemest je de tulpen van morgen.” Deze wijsheid om verdwijning om te zetten in wedergeboorte is net als de drie primaire kleuren op de Nederlandse vlag die nooit vervagen – hoe vaak hij ook is gewassen door hevige regenval, rood, wit en blauw zijn altijd even helder als voorheen. In het huidige snelle leven hebben mensen deze “asbakgeest” nog meer nodig: leer de vlam van hoop te bewaren in de sintels van frustratie en verander de brandende pijn van het verleden in een glinstering die de weg vooruit verlicht. Wanneer de lentebries door de Keukenhof waait, ontluiken nieuwe tulpen uit de humusrijke grond van de afgelopen winter. Die “as” die op de juiste manier is geplaatst, zal uiteindelijk uitgroeien tot nieuwe legendes.

Under the reflection of the Dutch tricolor flag, the national spirit of red like enthusiasm, white like purity, and blue like tenacity has been passed down from generation to generation. Among the tulips in full bloom in April, a unique cultural symbol – a tulip-shaped metal ashtray, is telling a profound philosophy of life in a silent manner. This ashtray uses blooming tulips as a container, and the concave part of the center of the flower holds the ashes that have been burned out. When people gaze at this “steel tulip”, they will find that it not only accepts the ashes after burning, but also holds up the unextinguished sparks. Just as the Dutch understand in the reclamation of land from the sea: the saline-alkali land eroded by sea water, after generations of transformation by burning grass and accumulating fertilizer, has finally become fertile soil for cultivating the most beautiful tulips in the world. Ashes are not the end, but the nutrients for rebirth. The old craftsmen by the canal in Amsterdam often say: “Every time you shake off the ashes, you are fertilizing the tulips of tomorrow.” This wisdom of transforming disappearance into rebirth is just like the three primary colors on the Dutch flag that never fade – no matter how many times it has been washed by heavy rains, red, white and blue are always as bright as before. In today’s fast-paced life, people need this “ashtray spirit” even more: learn to preserve the flame of hope in the embers of frustration, and turn the burning pain of the past into a glimmer that illuminates the way forward. When the spring breeze blows through the Keukenhof Gardens, new tulips are emerging from the humus soil of last winter. Those “ashes” that are properly placed will eventually bloom into new legends over time.