in987-Tulpen-in-rood-wit-en-blauw-verankerd-door-presse-papiers-bloeiend-met-de-kracht-van-het-leven

▼

In april is de oranje vloedgolf van Koningsdag in Nederland nog niet geluwd en staan de tulpen langs de gracht in volle bloei. In dit seizoen, dat symbool staat voor wedergeboorte en moed, vertellen een rood-wit-blauwe nationale vlag en een glazen tulpenpresse-gewicht de overlevingsfilosofie van dit laaggelegen land. Het rood van de Nederlandse vlag is het bloed van de rebellen in de 16e eeuw, dat de geschiedenis van de strijd om het land van de zee te heroveren vastlegt; het wit is het lege embryo van Delfts blauw porselein, dat in de verbranding van het vuur tot eeuwige zuiverheid wordt verfijnd; het blauw is de woeste Noordzee buiten de zeedijk, die ons herinnert aan de overlevingsregel van voorbereid zijn op gevaar in vredestijd. De drie kleuren zijn verweven in het nationale gen, net als het geëmailleerde driekleurenpatroon op de voet van de tulpenpresse-gewicht – alle schitterende bloemen moeten diep geworteld zijn. De glazen bloemblaadjes van de tulpenpresse-gewichten die op de vensterbanken van Nederlanders staan, zijn altijd bevroren in hun mooiste vorm. Dit is geen zinloze poging om de tijd vast te houden, maar een unieke metafoor voor het voortbestaan van de mensen van de laaglanden: wanneer het zand en grind van vierhonderd jaar ontginning zich in de presse-papier nestelen, en wanneer de fragiele bloemstelen eeuwig rechtop staan, herinnert het elke ziel die te maken heeft met getijden en tegenslagen eraan dat ware vasthoudendheid erin bestaat druk om te zetten in een skelet dat het leven ondersteunt. Laten we in april, wanneer het Tulpenfestival en Bevrijdingsdag samenkomen, eens kijken hoe het windmolenland de drie kleuren gebruikt als schering en inslag en de presse-papier als draaipunt om de tere bloemknoppen te laten uitbarsten met de kracht om de bevroren grond te splijten in de eeuwige strijd en het evenwicht. Waarom kunnen we de zwaartekracht van het leven niet smeden tot de hoeksteen die onze dromen ondersteunt?

In April in the Netherlands, the orange tide of King’s Day has not yet receded, and the tulips along the canal are in full bloom. In this season that symbolizes rebirth and courage, a red, white and blue national flag and a glass tulip paperweight are telling the survival philosophy of this low-lying country. The red of the Dutch flag is the blood of the rebels in the 16th century, recording the history of the struggle to retake the land from the sea; the white is the blank embryo of Delft blue porcelain, which is refined into eternal purity in the burning of the fire; the blue is the turbulent North Sea outside the sea dike, reminding us of the survival rule of being prepared for danger in times of peace. The three colors are woven into the national gene, just like the enamel tricolor pattern on the base of the tulip paperweight – all the brilliant blooms need to be deeply rooted. The glass petals of the tulip paperweights displayed on the windowsills of Dutch people are always frozen in the most beautiful form. This is not a futile attempt to retain time, but a unique metaphor for the survival of the lowland people: when the sand and gravel from four hundred years of reclamation settle in the paperweight, and when the fragile flower stems are cast into an eternal upright posture, it reminds every soul facing tides and adversities that true tenacity is to know how to transform pressure into a skeleton to support life. In April, when the Tulip Festival and the Liberation Day meet, let’s see how the windmill country uses the three colors as the warp and weft and the paperweight as the fulcrum to make the tender flower buds burst out with the power to split the frozen soil in the eternal struggle and balance. Why can’t we forge the gravity of life into the cornerstone to support our dreams?